Patty Brard

Column Patty Brard

Misschien komt het wel omdat ik in dezelfde fase in mijn leven zit als de kandidaten van het programma Helemaal Het Einde!, een variant op Ik Vertrek van RTL4, maar ik ben nu al bijna een jaar vaste kijker van de avonturen van de drie avontuurlijke Nederlandse families die in het verre Chili een nieuw bestaan hebben geprobeerd op te bouwen. Aan het einde van dit jaar moeten de familie Van Kooij, de familie Van Wichen en de familie Pos uiteindelijk beslissen of ze in Zuid-Amerika blijven of dat ze terugkeren naar Nederland.

Intussen heeft zich ook nog een bijzonder aimabel stel bij het gezelschap gevoegd: Karel en An wonen sinds kort in het huis van de Posjes op het landgoed La Sirena in Chili. Het moest zo zijn: de inmiddels succesvolle wijnfamilie Pos is voor zaken naar Santiago vertrokken en bewoont daar een prachtig penthouse, dus hun huisje op de camping stond leeg. En de dochter van Karel en An is getrouwd met de lokale bakker en zij hebben inmiddels een kleintje! Logisch dat opa en oma heel graag dicht bij hun kinderen en kleinkind wilden wonen en dat kon mooi in het leegstaande huisje van de familie Pos.

Soms wordt in realityshows de verhaallijn vanzelf voor je geschreven, als je basis maar goed is. Aan de basis ligt de geweldige casting van de drie stellen: De Posjes, waar je eigenlijk een hekel aan wilt hebben door hun boerenbotheid, maar wat niet lukt omdat ze een enorm respect afdwingen door hun ondernemerschap! Die allerliefste yogaleraar Jeroen, die het altijd een beetje lijkt tegen te zitten met die lieve volgzame Linda. En dan is er nog die halfwas zakenman Addy, die af en toe een beetje last heeft van de ziekte van belangrijkheid, maar op de valreep toch zijn stroopwafelimport aan het waarmaken is. Gelukkig voor het programma heeft ook Addy een schat van een vrouw, Astrid, en drie leuke kinderen. En toen waren er Karel en An. Ik verheug me elke week weer op de glimlach van An. De Chileense zon breekt door als zij lacht. De liefde straalt je kamer in als zij in beeld is. Wat een prachtvrouw, die letterlijk met de stront aan haar handen haar droom verwezenlijkt en dan nog steeds de schoonheidsprijs verdient. In tegenstelling tot Utopia, waar ik niet meer naar kan kijken vanwege de cast, vind ik het oprecht jammer dat ik het dadelijk zonder de mensen van Helemaal Het Einde! moet doen!