Anita Witzier alerter na zorgelijke periode: ‘Mijn dochter corrigeert mij’

04/09/2023

Dit interview is gepubliceerd in Weekend nummer 33

In de zomer verscheen Jules – Mijn Leven Met Een Eetstoornis, van Julia, de dochter van Anita Witzier. Sinds de presentatrice het boek heeft gelezen, is ze alerter op het gedrag van haar dochter. Anita: “Dan denk ik: is dit een signaal of niet? Mijn dochter attendeert mij er dan op dat ik dat doe, door iets te zeggen als: ’Mam, laat het.'”

Door Emelie van Kaam

Ben je al op vakantie geweest met je man Michel?

Anita Witzier: “We zijn al geweest, net voordat de zomervakantie begon zijn we teruggekomen. Michel en ik zijn twee weekjes weggeweest, op wandelvakantie. Het is lekker om niet aan schoolvakanties te zijn gebonden. We moesten wel rekening houden met het schema van 12 Straten Groen. Dat doe ik samen met drie presentatoren. Maar dat is goedgekomen.”

Nog helse verhalen te vertellen over jullie vakantie?

“Nee, gelukkig niet. We hebben het verschrikkelijk getroffen. We zeggen nog steeds tegen elkaar: ’Wat hebben we een ongelooflijke mazzel gehad.’ Het was prachtig weer en echt adembenemend mooi. We waren de hele dag buiten lekker aan het lopen, ’s avonds wel pijn in de benen, maar dan lekker eten, een boekje lezen en weer gaan. Het bijzondere is: je begint aan zo’n dag en je weet niet waar je uitkomt, wat er achter de volgende bocht komt. We zijn ook wel verdwaald. Het pad is soms moeilijk te zien en in de bergen heb je niet altijd bereik, dus aan Google Maps heb je dan niks.”

Je denkt dan niet dat jullie iets kan overkomen?

“Nee joh, ben je mal. We zaten ook niet in nergensland. Alleen, als er heuvels en bergen zijn, ben je snel gedesoriënteerd en kom je soms in een ander dal terecht dan je aanvankelijk denkt.”

Hebben jij en je man serieuze gesprekken als jullie aan het wandelen zijn?

“Nee, als ik een paar uur heuvelopwaarts loop, heb ik daar geen adem voor, haha. En er zijn stukken waar je goed je aandacht erbij moet houden, het zijn vaak geen keurige wandelpaadjes, maar stenig, glibberig en een afgrond naast je. Het is constant anders. We lopen ook vaak achter elkaar als het smal is. Praten doen we als we pauzeren of ’s avonds aan tafel.”

Je metamorfose-programma 12 Straten Groen begint 2 september. In alle provincies steken bewoners uit allerlei gemeenten de handen uit de mouwen om hun straat te vergroenen. Hoe doe jij dat?

“Het is heel leuk geworden en ook leerzaam. Sommige resultaten zijn echt verbluffend. Michel en ik hebben zelf een heel groene tuin en hebben deze zomer zo laat mogelijk gemaaid. We strooien ook veel uit voor wilde bloemen – voor de bijtjes en de vlinders.”

In totaal zijn er in twaalf straten in twaalf provincies buurtbewoners gestart. Hoe ben jij met je buren?

“We gaan normaal met elkaar om. Je vrienden kies je uit, je buren niet natuurlijk. Maar dat vind ik niet erg. Ik vind het belangrijkste dat je weet dat je op elkaar kunt rekenen als er iets aan de hand is. Dat kan bij ons.”

Je tweeluik Anita In De Missie: De Witte Paters gaat in november op zender en in dezelfde maand presenteer je Allerzielen bij de KRO-NCRV. Eva Jinek is je nieuwe AVROTROS-collega. Ben je blij dat ze er niet bij jouw omroep bij is gekomen, in verband met het verdelen van programma’s?

‘Nee hoor, Eva en ik zitten totaal niet in elkaars vaarwater. Ik vind het heel leuk dat ze terugkeert naar de Publieke Omroep.”

Snap je die beslissing?

“Ja, dat begrijp ik. Ze kan misschien nu nog een ander soort programma maken en het tijdstip van 19 uur ligt nog open. Ik heb geen idee van de afspraken. Ik denk ook dat Eva meer van de Publieke Omroep is dan commercieel – in de journalistieke zin van het woord. Als je kijkt naar de talkshows van Beau van Erven Dorens en Humberto Tan: daar zit veel entertainment in. Eva kan alles, ook iedereen zich op z’n gemak laten voelen, maar ze is vooral heel erg journalist. Bij Twan Huys net zo. Het is goed voor de uitstraling van de Publieke Omroep en ik hoop ook dat zij hier meer van haar talenten kwijt kan.”

Je 26-jarige dochter Julia van Baaren heeft afgelopen juni het boek Jules – Mijn Leven Met Een Eetstoornis uitgebracht, over haar worsteling met een negatief zelfbeeld toen ze vijftien was. Hoe is het nu?

“Julia heeft echt honderden reacties gehad van mensen die zeggen zich in haar verhaal herkennen en het ook nooit durfden te zeggen, of het met dit steuntje in de rug wél durven. Deze impact had ze nooit verwacht. Ik ben ongelooflijk blij dat het zo veel goeds doet voor mensen die het boek hebben gelezen en vooral heel trots op het proces dat Juul heeft doorlopen.”

Heb je nu andere gesprekken met haar, aangezien het pas echt bij je binnenkwam wat ze meemaakte toen je erover las?

“Nee, maar ik merk dat het schrijven van dit boek en de ontwikkeling daarin haar echt volwassen heeft gemaakt. Dat is heel bijzonder om te zien. Ik zie nu heel helder: ze is een krachtige vrouw. Er is natuurlijk een last van haar schouders. Ja, ook van mijn schouders. Omdat het nu ontzettend goed met haar gaat. Dat is het allerbelangrijkste.”

Ben je nu niet overbezorgd?

“Dat niet, maar ik ben wél alert. Dan denk ik: is dit een signaal? Moet ik hierop letten of niet? Mijn dochter attendeert mij er dan op dat ik dat doe door iets te zeggen als: ’Mam, laat het.’ Ze corrigeert me daarin heel goed en dat leer ik nu wel te hanteren. Ik moet haar ook dat vertrouwen geven, dat verdient ze. Als er iets aan de hand zou zijn, dan zijn we er gewoon, klaar.”

Beeld: Instagram@anitawitzier

Dit interview is gepubliceerd in Weekend nummer 33. Dit nummer bestellen kan hier. Liever online lezen? Klik dan hier.