Column: Vier keer Amalia
20/09/2025
Deze column is gepubliceerd in Weekend nummer 38.
Zo zie je haar nooit, zo zie je haar vier weken op rij. Prinses Amalia bezocht de Amsterdamse burgemeester, maakte haar opwachting tijdens Prinsjesdag, gaat volgende week met haar moeder mee naar Washington en de VN in New York en de week daarna vergezelt ze haar ouders naar Luxemburg. Het is alsof de toekomstige koningin ineens een groot debuut maakt. Na jaren waarin ze vooral níét in beeld was, is dit een verademing. We zien haar lachen, praten, luisteren en leren. We zien geen geïsoleerde prinses meer, die achter paleismuren moet blijven, maar een jonge vrouw die haar plaats begint in te nemen. Het tempo waarin dat nu gebeurt, verrast misschien, maar het laat misschien ook zien dat ze er klaar voor is. Of: eraan toe is. De afgelopen weken kregen we een glimp van die groei.
In Amsterdam, naast de burgemeester, was ze nog wat zoekend maar best op haar gemak. Prinsjesdag, dat kent ze inmiddels wel. Het in- en uitstappen uit de Glazen Koets lijkt een eitje, maar is niet al te gemakkelijk. De vering zorgt ervoor dat de hele bak mee heen en weer gaat. En als je niet kordaat doorstapt, buitel je achterover terug. Toch lijkt ze er al aan gewend. Ze doet het op haar eigen manier en is intussen ook gewend aan al die camera’s.
En straks, in Washington en New York, wacht haar een volgende stap: kennismaken met een heel andere wereld. Koningin Máxima vertelde het ons in Ivoorkust, toen ze daar voor de VN was. Amalia was toen achttien. Het grootste probleem was haar agenda, zei Máxima toen nog. Inmiddels is Amalia begonnen aan een nieuwe bachelor – Nederlands recht – en is ze ook begonnen als werkstudent bij Defensie. Daarnaast moet ze nog een vak zien af te ronden om haar diploma van haar vorige studie te kunnen behalen, omdat ze vorig jaar vertraging opliep nadat ze van haar paard was gevallen. Pittig, lijkt me. Gelukkig heeft ze dus wel nog wat tijd kunnen vinden om meer te doen in de openbaarheid ’als prinses’. Gelukkig voor ons, moet ik erbij zeggen, maar hopelijk haalt ze er ook zelf plezier uit.
Na de trip naar de VS komt een volgend hoogtepunt: de troonswisseling in Luxemburg. Een machtsoverdracht is altijd bijzonder, maar voor Amalia heeft het een extra lading. Daar ziet ze met eigen ogen wat haar ooit zelf te wachten staat: een generatie die het stokje overdraagt, een nieuwe monarch die het vertrouwen van zijn volk ontvangt. Voor een troonopvolger in de dop is het meer dan ’aanwezig zijn’ bij een ceremonie. Het is waar ze kan netwerken met ’collega’s’ – ook de Belgische kroonprinses Elisabeth is erbij – en kennismaken met het nieuwe groothertogelijk paar van Luxemburg is eveneens handig voor het netwerk. Dat er een galadiner bij komt kijken, is voor tiarafan Amalia vast ook een leuk vooruitzicht.
Op zulke momenten wordt een band gesmeed tussen jonge troonopvolgers die elkaar de komende decennia nog vaak zullen zien. Ze begrijpen elkaars positie, druk en verantwoordelijkheden op een manier die niemand anders kan. De lijntjes zijn gelukkig al kort, Amalia en Elisabeth hebben elkaars nummer en zouden met andere lotgenoten in een WhatsAppgroepje zitten. Voor ons als toeschouwers is het vooral een genoegen om haar zo vaak te zien, in verschillende rollen.
Een prinses die ondanks moeilijke jaren niet kleiner is geworden, maar juist lijkt te groeien. Het is een proces. Ze is pas eenentwintig, ze zal nog vaak moeten oefenen, ontdekken en misschien ook fouten maken. Maar wie de afgelopen weken keek, zag vooral iemand die haar rol met open blik en frisse energie begint te omarmen. Je ziet het aan de likes, bezoekersaantallen, kijkcijfers: Nederland is nieuwsgierig, Nederland wil meer. Misschien heeft ze nog een gaatje vrij om bij de uitreiking van de Appeltjes van Oranje te zijn?
FOTO: ANP
Uit andere media
