Column Marcvanderlinden

Column Marc van der Linden

De viering van 200 jaar koninkrijk leefde tot voor kort niet echt, maar dat is sinds afgelopen week wel veranderd. De finale van het feestelijke Koninkrijksconcert werd zelfs door meer dan 2 miljoen mensen bekeken. En dat is een mooi succes voor mijn Boulevard-collega en oud-schoolgenoot Albert Verlinde, die de avond organiseerde.

De avond vol muziek en cabaret deed een beetje denken aan de Engelse Royal Variety Performance, waarbij de Britse royals jaarlijks het beste te zien krijgen van wat hun land aan talent te bieden heeft. Alleen de allerbeste en meest succesvolle artiesten worden gevraagd en zij vinden het een eer om voor hun koninklijke familie op te treden. Het is elk jaar weer een feest. Het zorgde er dit jaar voor dat we prins Charles hebben zien zoenen met de Spice Girls en Camilla zagen lachen om Dame Edna. De Royal Variety Performance is al sinds 1912 een traditie en is daarmee hét evenement waar showbizz en royalty elkaar kruisen. Ik ben altijd een beetje jaloers geweest op deze mooie Engelse avond. Want in Nederland hebben we geen jaarlijkse avond waar we de koninklijke familie zien genieten van een gelegenheid waarin uiteenlopende artiesten laten zien wat ze kunnen, kortom een echte variété-avond. Bij het Koninkrijksconcert in het Circustheater kregen we al een beetje een indruk van hoe zoiets zou kunnen zijn. Uiteenlopende artiesten als Caro Emerald, Paul van Vliet en de Ashton Brothers zorgden voor een heerlijke avond, waarvan de Oranjes ook zichtbaar genoten. Dat moet toch vaker kunnen? Zou het niet prachtig zijn als er jaarlijks, het liefst natuurlijk in Koninklijk Theater Carré, een avond zou zijn met het beste wat Nederland dat jaar te bieden heeft op entertainmentgebied? Zeker als zoiets een traditie wordt. Dan is er ook een goed doel aan te koppelen, waar dan de kaartopbrengst naartoe kan gaan. Het is een tevens leuke opsteker voor de artiesten die, zo hoor je vaak, steeds minder de kans krijgen om iets van hun werk aan een groot publiek te laten zien. En – ook niet onbelangrijk – het is leuk als de koninklijke familie aandacht geeft aan artiesten die het goed doen bij de bevolking. Naar mijn mening verbroedert het als we Beatrix zien meezingen met het welbekende Pipo De Clown En Mammaloe en Willem-Alexander hard zien lachen om Ruben Nicolai. De entertainmentindustrie is er tot nu toe altijd wat bekaaid afgekomen wat betreft koninklijke aandacht. Want waar klassieke concerten en balletvoorstellingen trouw op de komst van Oranjes kunnen rekenen, zien we de koninklijke familie bijzonder weinig bij optredens van bijvoorbeeld Frans Bauer, Hans Klok of bij een populaire musical. Met één groot optreden per jaar met de populairste artiesten van het land wordt dat in een klap goed gemaakt. U merkt: ik zie het al helemaal zitten. Nu de nieuwe koning en koningin nog…