Anniko van Santen moest vluchten voor vader

Anniko van Santen is als kind voor haar vader gevlucht. Ze deed dat samen met haar broer en moeder, die bang was dat hij de kinderen iets zou aandoen. Dat zegt de presentatrice in LINDA.

Anniko's vader was een dominante, agressieve man. Toen hij een tentoonstelling van de konijnenfokvereniging bezocht, greep haar moeder de kans om er met haar kinderen vandoor te gaan. 'Het moest snel, snel gebeuren. Zelf mijn koffertje pakken. Ik mocht geen afscheid nemen van mijn vriendinnetjes, niemand mocht weten waar we naartoe gingen', aldus de Opsporing Verzocht-presentatrice.

Jarenlang had Anniko geen contact met haar vader. In 2016 kreeg ze een brief van hem waarin hij schreef dat het niet goed met hem ging en dat hij zijn geld wilde verdelen: 'Ik ging daar in mijn antwoord niet op in, zei alleen maar dat ik niet boos op hem was. Een jaar later, in oktober, hoorde ik van de thuiszorg in Arnhem – waar hij op dat moment woonde – dat het echt heel slecht met hem ging, en dat er niemand was die nog voor hem wilde zorgen. Hij was onmogelijk in de omgang. Mijn vader heeft toen gezegd: ‘Bel mijn dochter maar, zij begrijpt me wel''.

Op een dag hoorde Anniko van een nicht dat haar vader met spoed in het ziekenhuis was opgenomen. Ze zocht hem daar op: 'Hij was heel erg zenuwachtig. Ik zei: ‘Fijn om je te zien'. Ik kon het woord papa niet uitspreken. Weet je wat heel gek was? Het viel me op dat hij erg mooie ogen had, ogen die helemaal niet pasten bij het plaatje van de donderwolk dat ik mijn leven lang met me had meegedragen. Hij begon te huilen – er is weinig aangrijpender dan een huilende oude man – maar ik hield me goed. Ik wilde de sterkste zijn'.

Van Santen kreeg een ander beeld van haar vader, die ze zoveel jaren had moeten missen: 'Bij het afscheid zeiden we tegen elkaar dat het goed was zo – er was niets dat nog per se gezegd moest worden. Na zijn dood werd ik alsnog verrast door het gevoel dat ik toch wel meer over zijn leven te weten wilde komen. Ik zou ook andere verhalen, iets over zijn mooie kanten, willen horen. Er zijn nog oude buren, mensen die me iets kunnen vertellen, maar ik weet het niet'.