Zorgen om de doodzieke vader van Sonja Bakker
27/03/2020
Het gaat niet goed met Theo, de 75-jarige vader van Sonja Bakker. Bijna een half jaar lang leken chemopillen te helpen tegen de verspreiding van kanker, maar nu moet hij daarvoor toch aan het infuus.
Even leek het beter te gaan met de gezondheid van de 75-jarige vader van Sonja Bakker. Maar helaas heeft Theo Bakker, die al sinds vorig jaar mei tegen darmkanker strijdt, momenteel geen mooi nieuws. Zo vertelt hij aan Weekend: ‘Het gaat slecht, ik voel me ontzettend beroerd. Ik ben sinds vorige week dinsdag aan een chemokuur via een infuus en daar zit veel chemische rommel in, wat ook de goede delen van het lichaam aantast. Deze methode is véél heftiger dan de pillen die ik voorheen slikte.’
Kanker uitgezaaid
Theo slikte de pillen al bijna een half jaar. ‘Maar dat ging opeens niet goed. Mijn bloedwaarden waren zo hoog geworden, een stijging van 30 naar 125, dat is veel te hard in één week. De kanker was al uitgezaaid naar mijn buikvlies, lever en lymfeklieren, maar dat is inmiddels verergerd. Het zit nu echt overal. Zodoende moest ik aan het infuus, één keer in de drie weken, maar dat zorgt ervoor dat ik me heel slecht voel.’
Vier kilo afgevallen
Theo, naast Sonja’s vader ook haar beste vriend, heeft verder moeite met eten. ‘Ik krijg het gewoon niet weg’, vertelt hij. ‘Sonja heeft het ziekenhuis in Hoorn meerdere keren gebeld en dan zeggen ze dat ze zo terugbellen, maar door het coronavirus hebben ze geen tijd, die ziekte gaat voor.’ Theo begrijpt dat het virus prioriteit heeft, maar had gehoopt hulp te krijgen van het ziekenhuis. ‘Ik voel me zó ziek, ik loop helemaal leeg. Het is onvoorstelbaar, ik moet er ’s nachts vijf, zes keer uit, hollen naar de wc anders ben ik te laat. Ik ben al meer dan vier kilo afgevallen. Ik zou eerst antibiotica krijgen, maar nu toch weer niet.’
76ste verjaardag
Toch probeert Sonja’s vader er het beste van te maken. ‘Op 21 maart word ik 76, dat haal ik waarschijnlijk nog wel. Ik denk wel dat ik het ga vieren, maar kalm aan, met een bakje koffie en een taartje. Het is niet anders, we gaan gewoon leven zoals het is, want het wordt er toch niet beter op. Verder wil ik er niet over inzitten. Ik leef nog, we zien het allemaal wel. Als het zover is, dan kan ik in elk geval zeggen dat ik een heel mooi leven heb gehad’, besluit Theo
