Column Marcvanderlinden

Column Marc van der Linden – Diana blijft altijd 36 jaar

Zo onuitwisbaar als de indruk die prinses Diana en haar bizarre dood op ons allemaal hebben nagelaten, zo moeilijk is het te geloven dat het al bijna een kwart eeuw geleden is dat ze op slechts 36-jarige leeftijd verongelukte. Diana’s leven blijft voer voor psychologen. Als kind viel ze een beetje tussen de wal en het schip. Haar ouders waren erg met zichzelf bezig, wat uit­eindelijk leidde tot een scheiding. Op de lagere school was ze alleen opgevallen door haar afkomst. Lady Diana was lid van de beroemde familie Spencer, die Britser en misschien zelfs wel aristocratischer is dan de koninklijke familie. Diana was een muurbloempje op de middelbare school, daarna een schat van een kleuter­leidster, met een weliswaar aristo­cratisch, maar verder onopgemerkt leventje in het verschiet. En toen kwam daar de Britse troonopvolger, die zijn grote liefde niet meer kon trouwen. Prins Charles was op zoek naar een geschikte huwelijkskandidaat annex vrouw die erfgenamen voor de troon kon baren. Vanuit het niets werd lady Di de beroemdste vrouw ter wereld.

Ze was nét twintig jaar jong toen ze naast die voor zijn leeftijd ouwelijk aandoende man en ook aanzienlijk oudere man – ze scheelden bijna dertien jaar – St. Paul’s Cathedral in liep. In wat ik persoonlijk één van de lelijkste trouwjaponnen ooit vond: een trouwjurk vol met kreuken, hoe bedenk je het? Misschien zagen wij, gewone stervelingen, dat wel in Diana; onszelf in de verkeerde jurk in een rol die een sprookje leek te zijn. Een rol bij een toneelgezelschap dat al eeuwen bestaat, waar alle rollen zijn toegewezen en iedereen weet wat er van hem of haar gewenst werd. Ik ben ervan overtuigd dat het publiek zag wat haar schoonfamilie weigerde te zien… paniek. Haar ogen zochten overal naar warmte en gezelligheid, maar ze vond die niet onder haar gelijken. Van haar eigen man wist ze maar weinig. Soms stonden er na afloop van een officiële gebeurtenis twee auto’s klaar, één om haar naar Londen te brengen en één waarin de prins naar zijn buitenhuis werd gereden. Daar organiseerde hij feestjes, maar prins en hofhouding vonden dat Diana daar niet aanwezig hoefde te zijn. Misschien was dat nog wel het ergste – dat een ander wist wat het beste voor haar was.Er zijn mensen die dit alles gelaten over zich heen laten komen en daarin hun geluk vinden, maar bij Diana lukte dat fysiek niet. Ze kreeg twee zoons, bij wie ze wel zichzelf kon zijn en voor wie zij een voorbeeld was. Nu raakte de kroon in paniek; als Diana de taal van de straat sprak, dan zouden haar zoons volgen. Dat probeerde de koninklijke familie in andere banen te leiden. Diana’s plotselinge dood, op 31 augustus 1997, kon niemand voorzien. Ondanks het feit dat William en Harry toen pas twaalf en vijftien waren, was Diana’s impact op haar zonen al zodanig geweest dat de jongens geen stijve kopieën werden van hun vaders familie. William erfde haar zachte verlegen kant, Harry haar betrokkenheid met de medemens. Op 1 juli zou Diana zestig zijn geworden, maar voor iedereen zal ze altijd 36 jaar blijven. Op die dag onthullen haar twee zoons een standbeeld van hun moeder in de tuin van Kensington Palace. Hopelijk beseffen William en Harry op die dag dat zij ervoor kunnen zorgen dat Diana ’blijft’, of dat ze langzaam maar zeker een voetnoot wordt in de geschiedenis. Dan zou ze voor niks hebben geleefd. Kom op, mannen!