Column Patty
02/05/2018
Ik had onlangs een persdag voor het nieuwe RTL5-programma BN’ers In Therapie. Ik denk dat ik zeker tien interviews achter elkaar heb gedaan en iedereen stelde dezelfde eerste vraag: 'Waarom doe je aan zo’n programma mee?' De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik er inderdaad lang over heb nagedacht voordat ik ja zei. Ik heb een aantal afleveringen van het van origine Engelse format bekeken, waaronder die met de zoon van voetballer George Best. Dat was een indrukwekkende aflevering, waarin Calum praat over zijn leven als zoon van een legendarische maar alcoholistische superster. Verrassend om te zien dat de therapeute in staat was Calum een aantal handvatten mee te geven waar hij zichtbaar wat aan had.
Restte mij de vraag: waarom zou je op televisie in therapie willen gaan, zeker op een zender die ook programma’s als Zon, Zee En Zuipen uitzendt? Maar als je je hier even in verdiept, blijkt dat 75% van de jeugd heel graag in therapie zou willen gaan, maar dit niet doet omdat hulp van buitenaf inroepen voor je omgeving betekent dat je niet helemaal spoort. Anders was je er zelf wel uitgekomen.
Er hangt dus nog steeds een groot taboe op het praten met een therapeut of een coach. Nou, en dan word ik wakker! Het is 2018 en we zouden dus nog steeds niet zonder gêne hulp van buitenaf mogen zoeken? Het moet niet gekker worden! Aangezien ik graag wilde weten hoe het er met mij voorstond, iedereen toch al bijna alles van mij weet én ik graag taboes help doorbreken, ben ik er helemaal voor gegaan. Ik heb me volledig overgegeven aan de streng ogende therapeute Esther van Fenema. Je kunt je namelijk nog zo goed voelen, er liggen altijd sluimerende gevoelens van bijvoorbeeld onvrede, depressie, spanning of onrust op de loer. Waar de grens ligt tussen wanneer je de psychische problemen zelf aankan en wanneer het raadzaam is hulp van buitenaf in te schakelen, is iets wat je zelf moet bepalen. Daarbij moet je je echter zeker niet door je omgeving laten beïnvloeden, hoezeer je de problemen ook zelf de baas zou willen worden!
Bovendien is de effectiviteit van therapie vaak het grootst als je in een vroeg stadium hulp zoekt, omdat de klachten dan nog niet zijn doorontwikkeld. Ik voelde dat ik dit moest doen. Ik kan niet zo goed tegen taboes waarover gedaan wordt alsof die anno 2018 niet meer bestaan, maar die wel degelijk nog gelden. Ik ben nog steeds in shock over het taboe rond de gastric bypass en zie dat mensen er na mijn openheid veel vrijer over praten.
Ik hoop dat BN’ers In Therapie ertoe zal bijdragen dat er normaler tegen therapie zal worden aangekeken, vooral onder jongeren. Praten heeft nog nooit iemand slechter gemaakt. Gewoon doen, als je denkt dat je het nodig hebt!