Column Marc van der Linden – Multicultureel koningshuis

08/09/2020

Prins Harry zei afgelopen week dat hij allang weer terug zou zijn geweest in Engeland voor een bezoek als er geen corona zou zijn. Hij lijkt het prima te vinden om meer in de periferie van het Britse vorstenhuis te verkeren dan dat hij er echt deel van uitmaakt. Hij is de jongste zoon van prins Charles en daardoor de nummer zes in lijn van de troonsopvolging, maar gevoelsmatig de nummer drie. Immers, zolang de kinderen van William en Harry niet volwassen zijn, zal hij gevoelsmatig de op twee na belangrijkste rol in het vorstenhuis vervullen. Harry heeft zelf zijn rol teruggegeven en dat heeft de koninklijke familie met veel verdriet en moeite geaccepteerd. Op een gegeven moment kan hij er dan ook niet meer van uitgaan dat de koninklijke familie hem op die derde plek laat staan. Toch zal Harry het komende jaar nog hard nodig zijn. Ik heb al vaker gezegd en geschreven dat het Britse Koningshuis hem – en eigenlijk ook Meghan – nu niet kan missen. De prins en zijn vrouw hebben een goede uitstraling en weten met name veel jongeren aan zich te binden. Bij het huwelijk bleek ook dat Britten van gemengde etnische afkomst en migranten zich door de komst van Meghan ineens meer met het Koningshuis verbonden voelen dan daarvoor.

De multiculturele samenleving heeft het nodig dat iedereen zich in het Koningshuis vertegenwoordigd ziet. Je zou kunnen zeggen dat dat in Nederland ook het geval is, maar hier hebben (toen nog) koningin Beatrix, koning Willem-Alexander en koningin Máxima zich in de afgelopen jaren ingezet om migranten het gevoel te geven dat zij en hun nakomelingen bij Nederland horen. Toen Beatrix haar aftreden aankondigde, was daar veel waardering voor. In het Verenigd Koninkrijk is dat minder het geval. Daar hebben de Windsors de uitstraling gehouden van een blanke familie die de belangrijkste positie van het land inneemt. Helemaal terecht is dat niet, want wel meer verwanten van de koningin zijn getrouwd met niet-blanke partners. Zo trouwde lady Davina Windsor, de dochter van een volle neef van de koningin, met iemand met een Maori-­achtergrond. Maori’s zijn de oorspronkelijke bewoners van Nieuw-Zeeland, zoals de Aboriginals dat van Australië zijn. En wat wij nog steeds Indianen noemen, is de inheemse bevolking van de Verenigde Staten. Davina’s huwelijk baarde veel minder opzien dan dat van Harry en Meghan en dat komt natuurlijk omdat Harry een prominentere positie inneemt dan lady Davina. Maar dat neemt niet weg dat koningin ­Elizabeth er totaal geen bezwaar tegen had dat de dochter van haar neef trouwde met een niet-blanke man. Dat zou ze ook niet kunnen hebben, want een groot deel van haar onderdanen – ze is het staatshoofd van zeventien landen – is niet blank.

Feit is dus dat het vorstenhuis toen al liet zien dat er geen bezwaar tegen is dat er in de portrettengalerij van leden van de koninklijke familie straks schilderijen verschijnen van hertogen, lords en lady’s die niet 100 procent blank zijn. Het zal misschien even wennen zijn, maar het zou pas echt vreemd zijn als zo’n grote familie door de eeuwen heen lelieblank zou blijven.