Column Marc van der Linden
16/01/2014
Veel mensen dromen ervan om hun eigen land te hebben. Het opmerkelijke is dat de mensen dan meestal kiezen voor hun eigen koninkrijk. Kennelijk is het ’hebben’ van een eigen republiek wat minder aantrekkelijk. In de loop der eeuwen zijn er heel wat mensen geweest die een stuk land claimden en er hun eigen rijk vestigden. Het bekendst zijn de Grimaldi’s van Monaco. Verkleed als monnik veroverde François Grimaldi in 1297 de rotspunt.
Na zijn dood ging het bezit over op zijn neef Rainier Grimaldi, wiens nakomelingen tot op de dag van vandaag Monaco besturen en voor een groot deel bezitten. Dat heeft de Grimaldi’s geen windeieren gelegd. In Europa waren ooit vele kleine landjes, die allemaal min of meer zelfstandig waren, compleet met grensposten, vlaggen en vaak een klein legertje. De meeste van die landen zijn eerst na Napoleon en vervolgens na de Eerste Wereldoorlog bijna allemaal verdwenen. Maar de wens om een eigen land te hebben niet. Niet alleen financieel belang lijkt een rol te spelen bij de wens van mensen om over een eigen natie te heersen. In een eigen land kun je doen en laten wat je wilt. Geen wonder dat het vaak wat excentrieke types zijn die hun eigen land stichten. Een mooi voorbeeld is Sealand, dat voor de kust van het Verenigd Koninkrijk ligt. Het werd gesticht door de Engelse radiopiraat Paddy Roy Bates, die zich prompt tot prins Paddy de Eerste uitriep. Zijn koninkrijk waren enkele betonnen palen in de zee met een deklaag en een woning, die ooit als marineplatform had gediend. Omdat het buiten de territoriale wateren van de Britten lag, dacht Paddy er zijn eigen land te kunnen stichten. Sealand kreeg een eigen grondwet en gaf munten, postzegels en paspoorten uit. De ambities van Paddy waren echter groter dan het oppervlak van zijn landje, dat ongeveer 550 vierkante meter besloeg. Er leek een heuse oorlog te ontstaan rondom het eilandje toen het in 1978 door een groep Nederlanders werd bezet. Zij werden door Paddy en een klein legertje verdreven. Een Duitse advocaat, die met de Nederlanders was gekomen, werd in gijzeling genomen. De regeringen van Engeland, Duitsland en Nederland onderhandelden over de vrijlating en dat zag prins Paddy als een erkenning van zijn Sealand. Maar toen in 1987 alle Europese landen hun de grenzen van hun territoriale wateren van 3 naar 12 mijl oprekten kwam Sealand toch ineens onder Brits bestuur te vallen. Het bestaat nog steeds, maar prins Roy, de zoon van de inmiddels overleden Paddy, heeft het landje te koop staan voor 10 miljoen pond.
Een ander mooi voorbeeld van het stichten van een eigen land is het Gay and Lesbian Kingdom of the Coral Sea Islands. Het werd gesticht in 2004 door Dale Anderson, uit protest tegen het besluit van de Australische regering het homohuwelijk niet te erkennen. Dale bezette enkele onbewoonde eilandjes op het Groot Barrièrerif, in de Koraalzee voor Oost-Australië. Anderson riep zichzelf meteen uit tot keizer Dale de Eerste. Mensen die het land willen bezoeken hebben geen paspoort nodig als ze homo of lesbisch zijn, voor anderen is er een visum verkrijgbaar. De keuze van de vlag lag voor de hand: op Homoland wappert een regenboogvlag.